Serie reportages waarin een team bestaande uit een presentator, een cameraman en een geluidsman de gastvrijheid van Nederlandse (en buitenlandse) gemeenten onderzoekt. Presentator Eddy Zoëy, geluidsman Arjan en cameraman Jasper verblijven van dinsdagavond (22.00 uur) tot donderdagochtend (10.00 uur) in een gemeente en testen de gastvrijheid van de inwoners door o.a. om vervoer, slaapplaatsen en maaltijden te vragen. Aan het einde van elke uitzending wordt de burgemeester een (zwarte, zilveren of gouden) award overhandigd, om aan te geven hoe de gemeente is beoordeeld.

In deze aflevering controleert Eddy Zoëy hoe het is gesteld met de gastvrijheid van Staphorst. Hij en zijn crew worden weggestuurd door een boze Staphorster, krijgen de rug toegekeerd van een vrouw in klederdracht, maar mogen overnachten bij een kinderrijk Staphorster gezin, lenen een auto van een bedrijf in Rouveen, drinken thee in IJhorst en praten met bewoners over geloven, de roddelcultuur en het imago van Staphorst. Uiteindelijk krijgen de crew van BNN een maaltijd bij een vrouw in klederdracht, waar Eddy Zoëy, tot hilariteit van de bewoners, een oorijzer past. Staphorst krijgt van Zoëy een zilveren award, die samen met burgemeester Alssema wordt bevestigd aan het gemeentehuis.

Bekijk de aflevering Nu We Er Toch Zijn online

Over de auteur

Eddy Zoëy, pseudoniem van Frederik (Eddy) Morsink (Almelo, 25 maart 1967), is een Nederlands radio- en televisiepresentator voor BNN, bij RTL en tegenwoordig bij SBS6. Daarnaast is hij zanger en gitarist.

Zoëy groeide op in Wierden (Overijssel) Nadat hij het VWO had afgerond in Almelo ging hij naar de Hogeschool voor de Kunsten in Kampen, waar hij de richting grafische vormgeving doorliep.

Eddy Zoëy begon zijn televisiecarrière bij RTV Oost. Voor het pas opgerichte BNN was hij één van de eerste presentatoren. Hij maakte er diverse programma’s. In 2009 verruilde hij BNN voor RTL5 en kwam later bij SBS6 te werken.

Het programma Nu We Er Toch Zijn was in 2004 voor het eerst op de televisie. Het was een volledig niet-voorgeproduceerd programma waarin de gastvrijheid werd getest door simpelweg op een willekeurige deurbel te drukken, dit om avondeten, een auto of  een slaapplek te vragen. BNN, de jongerenzender van de aan nierziekte lijdende en jong overleden Bart de Graaf, bekend om haar gedurfde televisie-programma’s, had daarmee een succesvol tv-format te pakken dat negen seizoenen lang op de buis verscheen. In 2009 werd nog een probleemwijken-editie van het programma gemaakt en een vakantie-spin-off, waarin landen als Zweden, Spanje en Engeland op hun gastvrijheid werden getest. Daarna hield het programma op te bestaan en verruilde Eddy Zoëy BNN voor RTL5. Momenteel werkt hij voor SBS6.

Commentaar

In eerste instantie lijkt het programma van de kant op te gaan zoals zoveel programma’s over Staphorst: Een boze Staphorster gooit de deur voor de cameraploeg dicht, een vrouw in klederdracht houdt angstvallig haar rug naar de camera gekeerd, maar door de opzet van het programma – overal willekeurig aanbellen – komen de programmamakers in contact met allerlei soorten Staphorsters – gelovigen en niet gelovigen, import en autochtoon, jong en oud, in klederdracht en in burgerdracht –  en ziet de kijker dat er niet één Staphorst is.

In het programma nemen de Staphorsters het op voor hun minder gastvrije dorpsgenoten en leggen uit waarom zij niet open doen voor de cameracrew: vaak heeft het niets te maken met geloof, maar met het feit dat Staphorsters zich vaak 'bedonderd' voelen door de media en door de televisie in het bijzonder. Ze doen  vol vertrouwen mee aan een interview en blijken naderhand belachelijk te zijn gemaakt. Dat wantrouwen, en niet het geloof verklaart waarom sommige dorpsgenoten weinig bereid zijn voor de televisie te verschijnen.

Veel geïnterviewden beklagen zich tegenover Eddy Zoëy dat er zelden een representatief beeld van Staphorst in de media wordt geschetst. BNN laat zien dat het wel kan. Zelfs op primetime is het mogelijk een aantal clichés te beslechten. Misschien komt het door de onderzoeksmatige opzet van het programma, waardoor men met minder vooropgezette ideeën is gaan filmen. Of zou het komen door het feit dat Eddy Zoëy zelf opgroeide in Overijssel en gewend is verder te kijken dan de Randstad groot is? In ieder geval is het resultaat realistischer dan wat programma’s doorgaans over Staphorst laten zien en laat het zich niet verleiden door de bekende clichés.

Terug naar het overzicht