Werk van streekdichter en schrijver Derk Compagner. De in Staphorst geboren Derk Compagner schreef twee romans en een dichtbundel. Zijn eerste boek Met voorbedachten rade publiceerde hij onder het pseudoniem Roy Dörrick (Rode Derk), vanwege zijn rossige haar. Over de oorlogsjaren, gebaseerd op een waar verhaal, in het fictieve dorp Dykhuissen, schreef Compagner de roman Het geheim van de bos (2006). Taal op Strèèk (2010) met 30 streekgedichten in het Nedersaksische dialect van Staphorst, werd postuum uitgegeven.

Het zijn vooral de gedichten in het Staphorster dialect die indruk maken en een bijdrage zijn aan het cultuurgoed van de streek. Met oog voor detail en met gevoel voor het hedendaagse becommentarieert Compagner het dorp en zijn omgeving en laat ons deelgenoot zijn van zijn Staphorster jeugd en familie.  Het boek werd uitgeven door zijn vier zoons. Een eerbetoon aan een kleurrijk man. 

Compagners boeken vinden vooral lokaal aftrek en zijn verkrijgbaar bij de boekhandel (www.dehaanboeken.nl) of via internet.

Over de auteur

Derk Compagner (Staphorst, 1949-2007) groeide op in een boerengezin met elf kinderen. Na de lagere school deed hij de Mulo, werkte bij een zuivelfabriek en leerde ‘s avonds bij tot boekhouder.  Compagner was wijnimporteur en werknemer bij een telecommunicatiebedrijf en had diverse hobbies, zoals fotograveren, schilderen, boekbinden en leerde de Roemeense taal. Later begon hij een bedrijf in administratieve dienstverlening en doceerde boekhouden en management.

De liefde voor het schrijven had Derk Compagner van zijn moeder. Tijdens de oorlog schreef zij als jong meisje gedichten en korte verhalen, waarvan er enkelen overgebleven zijn.  Derk zelf was een laatbloeier en publiceerde zijn eerste roman op 57-jarige leeftijd onder het pseudoniem Roy Dörrick (Rode Derk). Ook schreef hij als freelance journalist voor lokale kranten.

Behalve schrijver, boekhouder en docent was Derk Compagner ook actief in het dorp en veelgevraagd als kenner van de streek. Hij was betrokken bij de film Stiene, waarvoor hij de interviews in het dialect deed. Daarnaast was Derk jarenlang voorzitter van de Schrieverskring, een vereniging van Overijsselse schrijvers, en betrokken bij de IJsselacademie, het kenniscentrum voor streektaal en geschiedenis van Noordwest Overijssel.

Derk Compagner overleed in 2007 op 58-jarige leeftijd en liet een vrouw en vier kinderen na. Zoon Johan Compagner zet de dichttraditie van de familie voort.

In de media

2007-12-12, Meppeler Courant, 'Rouvener Derk Compagner overleden'

2010-1-16, Stentor, 'Feestje met een dubbel gevoel'

Toelichting
Wendelien Voogd

De gedichten van Derk Compagner moet je hardop voorlezen. Dan klinkt het Staphorster dialect waarin de verzen geschreven zijn het mooist en zijn ze ook voor iemand die het Nedersaksisch niet machtig is, goed te volgen. Probeer het maar eens:

Amit he j gien woorden veur een zièke
Van wie a j wel wèèt, hee redt et niet.
Ie strèèlt zien wange, oen hert wördt wièke,
Ie bint bevangen deur ’n groot verdriet.

Eenvoud en diep van gevoel. De gedichten van Derk Compagner brengen je terug naar een wereld uit het verleden, die tot voor kort nog in Staphorst bestond. Maar ook het hedendaagse dat Derk Compagner in zijn gedichten aanboort krijgt door het gebruik van het oud-Nederlands een extra lading:

Op de lèègre schoele was ’t vaek’ al raek
’t Volk van strèèk tèègn de drèènse meiden
Onrein, onrein! Bint ’t de genen die zulks leiden?
De meute zet d’aander d’ruut, ’n minne zaek.

Mit de nekke an-ekèèken op ’t wark
Net eemn aans, turk, homo, zwèrt,
Weg mit heur, nooit pikke wee dèt!
Zit ’t ien die genen, ies ’t zoe stark?

Veule kleuren,
Multiculti
Saemen lèèven
Saemen warken!

Prachtig zijn de gedichten die Derk schreef over zijn moeder. De tekst doet je verplaatsen in het leven van een eenvoudige boerenvrouw, met alle beperkingen en benauwingen van dien.

As jong frommes bee ien‘etrouwd,
Misschien ef ’t eur wel ies benauwd,
Want zee ad ja niks te vertellen;
Böppe die zul eur wel bestellen.

En al die grote geleerdigheid
Was niks goed veur een getrouwde meid.
Dus muss’ zee nao die oorlogsgedichten
Eur energie mar argens aans op richten.

Zee vöngt oes op, op eur iel eign meniere,
Eur deure stund veur oes altied op een kiere.
As ’t er mit vaer soms ies wat gemieter was,
Was ’t moe’r die zeeg: Toe loop toch ien de pas!

Als jong meisje schreef Derk’s moeder stiekem gedichten, waarvan er enkelen bewaard zijn gebleven.  Behalve Derk, blijkt nu ook zoon Johan het talent te hebben (won een dichtwedstijd tijdens het 200-jarig bestaan van Staphorst) en zit het dichten ook bij kleindochter Iris in het bloed. Het is een mooie familietraditie die een rijk erfgoed aan gedichten voortbrengt.

Terug naar het overzicht